Obronca
Pozycja obroncy z cala pewnoscia istniala juz w XIII wieku, choc jego rola zmienila sie od tego czasu. Wedlug Zachariasza Mumpsa, obronca powinien pierwszy dotrzec do swoich koszy bramkowych, poniewaz jego zadaniem jest nie dopuscic, by do ktoregos z nich trafil kafel. Obronca powinien byc swiadom, ze kiedy zapedzi sie zbyt daleko w drugi koniec pola gry, jego kosze moga byc zagrozone przez przeciwnikow. Jednak szybki obronca moze strzelic gola przeciwnikom, a nastepnie powrocic na czas do swoich koszy, by udaremnic przeciwnikom wyrownanie. Jest to sprawa jego osobistych umiejetnosci i trafnej oceny sytuacji. Wydaje sie oczywiste, ze za czasow Mumpsa obroncy dzialali podobnie jak scigajacy, tyle ze mieli dodatkowe zadania. Mogli poruszac sie po calym polu gry i strzelac gole. Kiedy w 1620 roku Quintius Umfraville Bisal swoje dzielo Szlachetny sport magow, zadania obroncy zostaly juz jednak uproszczone. Pojawily sie juz pola bramkowe i obroncy w zasadzie pozostawali w ich obrebie, strzegac swoich koszy bramkowych, choc mogli je opuszczac, by oniesmielic atakujacych scigajacych lub zmusic ich do odwrotu.

Palkarze
Palkarze istnieli prawdopodobnie od czasu wprowadzenia tluczkow. W ciagu stuleci ich zadania nie ulegly wielu zmianom. Ich glownym zadaniem bylo zawsze strzezenie pozostalych czlonkow swojej druzyny przed tluczkami, a narzedziem palki (niegdys maczugi, jak widac z listu Goodwina Kneena. Palkarze nigdy nie strzelali goli, nie ma tez zadnych wzmianek wskazujacych na to, by lapali kafla. I Palkarz musi odznaczac sie duza sila fizyczna, by skutecznie odbijac tluczki. Dlatego na tej pozycji czesciej niz na innych grywali czarodzieje, a nie czarownice. Palkarz powinien rowniez miec znakomite wyczucie rownowagi, jako ze czasami musi oderwac obie dlonie od miotly, by silnie odbic tluczek palka trzymana oburacz.

Scigajacy
Scigajacy to najstarsza pozycja w quidditchu, poniewaz istota tej gry bylo od poczatku wbijanie przeciwnikom goli. Scigajacy podaja sobie kafla w locie i zdobywaja dziesiec punktow dla swojej druzyny za kazde przerzucenie go przez jedna z obreczy bramek przeciwnika. Jedyna znaczaca zmiana zaszla w 1884 roku, w rok po wprowadzeniu jednowymiarowych obreczy na miejsce dawnych koszy. Byl nia przepis, zgodnie z ktorym na pole bramkowe przeciwnika moze wleciec tylko ten scigajacy, ktory trzyma kafla. Jesli w chwili strzalu na polu bramkowym znajdzie sie wiecej niz jeden scigajacy, gol nie moze byc uznany. Przepis ten wprowadzono, by udaremnic "oglupianie" czyli manewr polegajacy na tym, ze dwoch scigajacych wlatywalo na pole bramkowe i spychalo obronce na bok, podczas gdy trzeci scigajacy strzelal gola do pustej bramki. Reakcja na ten nowy przepis zostala odnotowana w "Proroku Codziennym" z owych czasow.

Szukajqcy
Szukajacymi sa zwykle najlzejsi i najszybsi zawodnicy. Musza miec bystre oko i znakomicie trzymac sie na miotle, by moc zlapac znicz jedna lub obiema rekami. Poniewaz schwytanie znicza czesto przesadza o zwyciestwie, szukajacy odgrywa bardzo wazna role w meczu, jest wiec najczestszym celem brutalnych atakow zawodnikow druzyny przeciwnika. Granie na pozycji szukajacego to powod do szczegolnej dumy, jako ze tradycyjnie bywaja nimi zawodnicy najlepiej latajacy na miotle. Zwykle jednak to oni odnosza najciezsze kontuzje. "Wyeliminowac szukajacego" to pierwsza zasada Biblii palkarza Brutusa Scrimgeoura.