Harry Potter - Chłopiec, Który Przeżył


Kiedy Harry Potter niemowlęciem, słynny w tamtych czasach i wielki czarodziej Tom Marvolo Riddle (Lord Voldemort) usiłował go zgładzić, gdyż według przypowiedni Trelawney, chłopiec był obdarzony o wiele większą większą mocą od Voldemorta i był jedynym, który byłby w stanie również go zgładzić. Gdy Lord Voldemort przyszedł do Doliny Godryka, gdzie mieszkał Harry, zabił jego rodziców, lecz jego matka, która oddała za niego życie, schroniła go przed śmiercią z rąk Czarnego Pana ( tak Voldemort nazywany był przez swoich sprzymierzeńców - śmierciożerców ). Jego zaklęcie odbiło się jednak od Harrego, trafiając w niego. Voldemort stracił całą swoją moc i stał się czymś słabszym nawet od ducha czy najmarniejszego widma. Natomiast Harry przeżył i stał się, wbrew woli Czarnego Pana, siódmym z jego horkruksów i bardzo sławną osobą. Jedynym śladem po Morderczym Zaklęciu była blizna w kształcie błyskawicy na czole Harrego, która często go bolała.

Po śmierci rodziców Harry, decyzją Albusa Dumbledore’a, umieszczony został u swoich jedynych żyjących krewnych: Petunii i Vernona Dursleyów. Spędził u nich dziesięć lat upokorzeń, będąc szykanowanym pod byle jakim pretekstem, stając się workiem treningowym dla ukochanego synalka Dursleyów, Dudleya. Oni uważali jednak, że Dudley może bić Harrego kiedy mu się tylko podoba. W dniu swoich jedenastych urodzin Harry dowiaduje się od Hagrida, posłańca Dumbledore’a i gajowego Hogwartu, że jest czarodziejem, a jego rodzice nie zginęli – jak wmawiano mu przez lata – w wypadku samochodowym, tylko że zabił go Lord Voldemort, najsławniejszy i najbardziej siejący zgrozę czarnoksiężnik wśród czarodziejów. Harry otrzymuje zaproszenie do Szkoły Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie, typowej szkoły dla czarodziejów. Dopiero jednak po chwili wahania zgadza się wyruszyć z Hagridem do Londynu na ulicę Pokątną, by zakupić przedmioty niezbędne do czarodziejskiej edukacji. Wyrusza w nowy świat z nadzieją, że będzie on lepszy niż ten, który pozostawia.

Świat czarodziejski okazuje się lepszy, ale często równie nieprzyjemny jak i ten mugolski. Okazuje się też światem o wiele, wiele, wiele bardziej niebezpiecznym – oprócz przyjaciół, Harry znajduje także prawdziwych wrogów, np. Draco Malfoy i jego przyjaciele ( ogólnie ślizgoni ). Ponownie przyjdzie stanąć mu oko w oko z Voldemortem, który pragnie odzyskać swoje ciało, moc i zemścić się na Harrym. Jednak Harry przetrwał wszytskie próby Voldemorta, żeby go zgładzić, dzięki czemu stał się jeszcze bardziej sławnijszym chłopcem niż dotychczas. Harry jednak wcale a wcale nie pragnął sławy; wręcz przeciwnie lubił spokojne i bestroskie życie, którego jednak nie posiadał.

Świat czarodziejski ma mimo to wszystko też dużo swoich dobrych stron: Harry Potter poznaje swoich pierwszych w życiu przyjaciół, Rona Weasleya i Hermionę Granger, przez wielu uważany jest za bohatera. Hogwart staje się jego prawdziwym domem (odczucie to zaakcentowane zostało w filmie Harry Potter i Kamień Filozoficzny, gdzie po roku spędzonym w Hogwarcie Harry na pytanie: Dziwnie jest wracać do domu, prawda? odpowiada: Tam to nie dom. Nie mój.) – miejscem, w którym znajduje ciepłe łóżko i posiłki, w którym inni interesują się jego sprawami, w którym ktoś zawsze jest gotów go posłuchać. Nauka czarodziejstwa i magii, robienie eliksirów i poznawanie różnych magicznych zwierząt okazuje się rzeczą trudną, aczkolwiek w większości przypadków dość przyjemną i owocną (  no może można pominąć spotkanie z hipogryfem, który uderzył Malfoya, przez co Hagrid miał duże kłopoty, ale jednak są to miłe stworzenia, które warto było poznać, żeby chociaż przelecieć się na jednym z nich.

W Harrym Potterze i Czarze Ognia, Potter wziął udział w Turnieju Trójmagicznym, gdzie wygrał 1000 galeonów ex aequo z Cedriciem Diggorym, który potem jednak został zabity i cała nagroda została przeznaczona Harremu, któremu jednak nie była ona potrzebna i dał ją Weasleyom, którzy założyli swój właśny magiczny sklep.

W ostatniej części dowiadujemy się , że jest jednym z Horkruksów Voldemorta, ostatecznie sam Czarny Pan niszczy część swojej duszy w Harrym, a gdy [Neville] zabija Nagini wszystkie horkruksy zostają zniszczone.

Harry Potter pokonał Lorda Voldemorta w słynnej Bitwie o Hogwart. Przez to przeszedł do historii magii, bo pokonał jednego z największych czarodziejów w dziejach świata.

,,-Avada Kedavra!

-Expelliarmus!

Huknęło jak z armaty, a w martwym środku kręgu, po którym krążyli, wybuchły złote płomienie, znacząc miejsce zderzenia się obu zaklęć. Harry zobaczył, że zielony promień zderzył się z jego własnym, a Czarna Różdżka wyleciała w powietrze, teraz rzeczywiście czarna na tle rozjarzonej blaskiem wschodu słońca zaczarowanej kopuły, wirując w locie jak głowa Nagini,  by pod samą kopułą zatrzymać się na moment i opaść ku swemu panu, którego nie zabiła, a który wreszcie w pełni ją posiadł. A Harry, z nieomylnym instynktem szukającego, chwycił ją wolną reką w tej samej chwili, gdy Voldemort runął do tyłu z rozkrzyżowanymni ramionami, a jego wąskie źrenice podbiegły do górnej krawędzi szkarłatnych oczu. Tom Riddle padł na posadzkę z pustymi rękami, jego ciało skurczyło się i zwiotczało, z podobnej do głowy węża twarzy znikł wszelki wyraz, zagościła w niej pustka. Voldemort był martwy, zabiło go jego własne odbite zaklęcie, a Harry stał z dwoma różdżkami w dłoniach, patrząc na skorupę swojego śmiertelnego wroga."

Tekst z książki Harry Potter i Insygnia Śmierci.