MIEDZYNARODOWE PRZEPISY GRY W QUIDDITCHA

W 1750 roku Departament Czarodziejskich Gier i Sportow oglosil nastepujace przepisy odnoszace sie do gry w quidditcha:
1. Nie ogranicza sie wysokosci, na jaka gracze moga sie wzbic podczas meczu, ale nie wolno im wyleciec poza granice boiska. Jesli gracz przeleci poza linie boiska, jego druzyna musi oddac kafla przeciwnikowi.
2. Kapitan druzyny moze zazadac "czasu", czyli krotkiej przerwy w grze, sygnalizujac sedziemu. Tylko wtedy stopy graczy moga dotknac ziemi. Przerwa w grze moze trwac do dwoch godzin, jesli mecz trwal juz ponad dwanascie godzin. Jesli druzyna nie wroci na boisko po dwoch godzinach, zostanie zdyskwalifikowana.
3. Sedzia moze zarzadzac rzuty karne. Scigajacy, ktory wykonuje rzut karny, leci znad kola srodkowego ku polu bramkowemu przeciwnika. W polu bramkowym moze pozostac tylko obronca. Podczas wykonywania rzutu karnego wszyscy pozostali gracze musza trzymac sie z boku.
4. Mozna odbierac kafla przeciwnikowi, ale w zadnym przypadku nie wolno chwytac go za jakakolwiek czesc ciala.
5. W przypadku kontuzji ktoregos z graczy nie wolno zastepowac go innym. Druzyna musi grac dalej bez kontuzjowanego gracza.
6. Na pole gry mozna wnosic rozdzki, ale w zadnym przypadku nie wolno ich uzyc przeciw czlonkom druzyny, przeciw ich miotlom, przeciw sedziemu, przeciw pilkom lub przeciw ktoremukolwiek z widzow.
7. Mecz quidditcha konczy sie wtedy, gdy znicz zostanie zlapany zloty znicz, albo, kiedy zgodza sie na to kapitanowie obu druzyn.

FAULE
Wiadomo, ze przepisy sa po to, aby je lamac. W kronikach Departamentu Czarodziejskich Gier i Sportow odnotowano siedemset rodzajow fauli w quidditchu; wszystkie z nich mialy miejsce podczas finalow pierwszych mistrzostw swiata w 1473 roku. Pelna lista tych fauli nigdy jednak nie zostala podana do publicznej wiadomosci. Departament uwaza, ze czarodzieje i czarownice, ktorzy by ja zobaczyli, mogliby "sciagnac jakies pomysly".

Nazwa: tral
Odnosi sie: do wszystkich graczy
Opis: chwytanie za ogon miotly przeciwnika w celu spowolnienia lub zatrzymania jej lotu

Nazwa: szarza
Odnosi sie: do wszystkich graczy
Opis: nalatywanie na przeciwnika z zamiarem spowodowania zderzenia

Nazwa: blok
Odnosi sie: do wszystkich graczy
Opis: blokowanie swoja miotla raczki miotly przeciwnika w celu wytracenia go z kursu

Nazwa: sluczka
Odnosi sie: tylko do palkarzy
Opis: wybijanie tluczka w kierunku widowni, powodujace zatrzymanie gry w celu ochrony widzow; czasami wykorzystywane przez niegodziwych graczy w celu powstrzymania scigajacego odstrzelenia gola

Nazwa: szturch
Odnosi sie: do wszystkich graczy
Opis: brutalne zagranie lokciami wobec przeciwnika

Nazwa: Nicowanie
Odnosi sie: tylko do obroncy
Opis: wsadzanie jakiejkolwiek czesci ciala do obreczy w celu wybicia wlatujacego w nia kafla; obronca powinien blokowac obrecz z przodu, a nie z tylu

Nazwa: wtyk
Odnosi sie: tylko do scigajacych
Opis: trzymanie kafla w chwili, gdy przechodzi przez obrecz (kafel musi byc rzucony)

Nazwa: falsz
Odnosi sie: tylko do scigajacych
Opis: manipulowanie kaflem, Np. tak, by spadal szybciej lub zygzakiem

Nazwa: spalenie znicza
Odnosi sie: do wszystkich graczy poza szukajacym
Opis: dotkniecie lub zlapanie znicza przez znicza jakiegokolwiek gracza poza szukajacym

Nazwa: oglupienie
Odnosi sie: tylko do scigajacych
Opis: wtargniecie na pole bramkowe wiecej niz jednego scigajacego



ZAGRYWKI

Quidditch wciaz fascynuje wielu fanow na calym swiecie. Dzisiaj kazdy nabywca biletu na mecz quidditcha ma pewnosc, ze bedzie swiadkiem wymyslnej rywalizacji miedzy znakomicie wyszkolonymi zawodnikami (chyba, ze znicz zostanie zlapany w pierwszych pieciu minutach meczu, co sprawia, ze wszyscy czuja sie nieco oszukani). Widomym tego swiadectwem sa rozmaite trudne uderzenia, formacje i kombinacje taktyczne wprowadzone przez czarownice i czarodziejow w ciagu dlugiej historii tej widowiskowej dyscypliny. Oto niektore z ich:

"Podwojna Osemka"
Obrona bramki, przewaznie w wypadku strzalu karnego. Obronca z wielka predkoscia lata wokol wszystkich trzech bramek, w celu odbicia, w razie potrzeby, kafla.

"Glowa Jastrzebia"
Scigajacy tworza ksztalt strzaly i leca na bramki konkurentow. Dziala bardzo zastraszajaco na przeciwna druzyne i jest dobra strategia, by stracic swych rywali z drogi.

"Zwis leniwca"
Chroniac sie przed uderzeniem tluczka, zawodnik zwisa z miotly glowa w dol, trzymajac sie jej rekami i stopami.

"Uderzenie tluczka"
Palkarz uderza palka z za plecow w tluczka, ktory w wyniku tego leci do tylu a nie do przodu. Bardzo ciezko wykonywalne, osiagalne tylko z wielka precyzja, jednak nadajace sie doskonale do zmieszania przeciwnika.

"Kleszcze Parnika"
Nazwane na czesc pierwszych graczy z Wigtown Wanders, ktorzy prawdopodobnie te technike wymyslili. Dwoch graczy leci z dwoch stron na scigajacego przeciwnej druzyny, a w miedzyczasie trzeci gracz obniza sie z ogromna predkoscia (wrecz spada) na przeciwnika, albo tych dwoch.

"Zagranie Plumptona"
Sztuczka szukajacego: niby niezauwazony taktyczny ruch, i juz leci zloty znicz wzdluz rekawa do reki i zostaje zlapany. Sztuczka ta zostala tak nazwana na czesc legendarnego Rodericka Plumptona, szukajacego Tutshill Tornados, ktoremu sie to udalo w roku 1921, przy rekordowym zlapaniu znicza. Wprawdzie wielu krytykow uwaza, iz udalo sie to mu tylko przez przypadek, jednakze Plumpton do konca swego zycia uwazal, ze tak nie jest.

"Zmylka Parkoffa"
Scigajacy jest w posiadaniu kafla, wznosi sie w powietrze, by zmylic konkurencyjnych scigajacych, ze chce im uciec, a nastepnie strzelic gola, natomiast ten rzuca kafla do innego scigajacego swej druzyny, znajdujacego sie nizej, czekajacego juz na jego podanie. Tutaj ogromna role odgrywa dobre wyczucie czasu. Trik nazwano na czesc rosyjskiej scigajacej Petrowa Porskoff.

"Podanie do tylu"
Scigajacy rzuca kafla przez swoje ramie, innemu graczu swej druzyny. Wykonywalne tylko z wielka precyzja.

"Rozgwiazda i styl"
Manewr obronczy wykonywany przez samego obronce; Obronca trzyma sie miotly rownowaznie, jedna reka i jedna stopa, reszta ciala "wisi" z wyciagnieta druga reka i druga stopa na dol (tak jak na rysunku ponizej). Z rozgwiazda bez stylu nie powinno sie lepiej probowac.

"Transylwanka"
Mylne uderzenie w nos pokazano pierwszy raz na Mistrzostwach Swiata w 1473 roku. Ruch ten jest dozwolony dopoty, dopoki cialo przeciwnika nie zostanie dotkniete, jednakze bardzo jest trudno "przyciagnac" reke w odpowiednim czasie do swego ciala, kiedy oboje graczy szybko sie od siebie oddalaja.

"Dubel"
Oboje palkarzy uderza dokladnie w tym samym czasie i w zwiazku z tym z wieksza moca w kafla, ktorego atak jest pozniej podwojnie grozny.

"Woollongong Shimmy"
Twor australijskich Woollongong Warriors, nadzwyczaj szybkie "zygzak" ruchy, majace na celu stracenie przeciwnych scigajacych.

"Zwod Wronskiego"
Szukajacy daje pozor, ze zauwazyl tuz nad ziemia zlotego znicza i z cala predkoscia rzuca sie ku ziemi, jednakze tuz nad ziemia wyrywa sie z "dzikiego" lotu i wspina sie ostro w powietrze, niestety jego rywal z przeciwnej druzyny, niemajacy o tym pojecia, iz byl to tylko blef z cala predkoscia spada na ziemie, plaszczac sobie nos. Trik nazwany na czesc polskiego szukajacego - Jozefa Wronskiego.